Uit de tijd dat Amsterdam nog enigszins vredig en onbedorven was dateert deze rijmprent, een gezamenlijke creatie van Simon Carmiggelt (tekst) en Kurt Löb (beeld). Hoewel dit blad misschien niet helemaal onder de definitie van grafiek kan worden gebracht, vind ik het toch leuk genoeg om hier te laten zien. Getuige het colophon hebben we wat de afbeelding betreft te maken met een "rasterloze reproduktie". Deze toont het interieur van een morsige Amsterdamse kroeg, gestoffeerd met een barman en een drietal cliënten. Het gedicht van Carmiggelt ademt weemoed, want in zijn tijd al was dit soort etabissementen op zijn retour, tegenwoordig zijn ze op de vingers van één of twee handen te tellen. De reproductie meet 26,5x19 cm (hxb) en is in de linkermarge met potlood gesigneerd door de kunstenaar; een handtekening van Simon Carmiggelt ontbreekt. De datering is 1983 en de oplage bedroeg 1000 exemplaren.
